Renal function in critically ill patients: assessment, replacement and histopathology

Nierfunctie bij ernstig zieke patiënten: beoordeling, vervanging en histopathologie

Patiënten op de intensive care (IC) ontwikkelen vaak acute nierinsufficiëntie. Nierfunctieveranderingen worden vastgesteld met bloedbepalingen van het stofje creatinine wat een afbraakproduct is van spieren en dat door de nieren via de urine verwijderd wordt. Door verlies van nierfunctie kan een ophoping van afvalstoffen en vocht ontstaan, waardoor een levensgevaarlijke metabole ontregeling kan ontstaan. Om dit te voorkomen heeft een deel van de patiënten nierfunctievervangende behandeling nodig. Door stolling in de kunstnier kan de uitvoering van deze behandeling moeilijk zijn. Nierinsufficiëntie op de IC ontstaat het vaakst door bloedvergiftiging en werd ook vaak gezien bij COVID-19. In beide gevallen is het onderliggende mechanisme van de nierinsufficiëntie onduidelijk.

Dit promotieonderzoek van Meint Volbeda laat zien dat de nierfunctie bij patiënten op de IC niet betrouwbaar bepaald kan worden met creatinine door een afname van spiermassa tijdens IC opname. Door technische aanpassingen in de nierfunctievervangende behandeling trad er aanzienlijk minder snel stolling op in de kunstnier. Tijdens de COVID-19 pandemie trad er extra snel stolling op in de kunstnier. Dit hebben we belangrijk kunnen vertragen door de kunstnier te ontstollen met een combinatie van citraat en heparine. Nierbiopten afgenomen na het overlijden van patiënten met een bloedvergiftiging of COVID-19 wijzen op mogelijk verschillende mechanismen voor het ontstaan van nierinsufficiëntie in beide ziekten. In het nierbiopt van 93% van patiënten overleden aan COVID-19 was chronische nierschade te zien, dit benadrukt chronische nierschade als belangrijke risicofactor voor een ernstig beloop van COVID-19.

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/e337dde6-5031-43d9-a4b4-fe630b8048fc