Extracellular matrix in acute respiratory distress syndrome
| Promotie: | Mw. Y. (Yiwen) Fan |
| Wanneer: | 02 april 2025 |
| Aanvang: | 09:00 |
| Promotors: | prof. dr. J.K. (Janette) Burgess, prof. dr. M. (Matijs) van Meurs |
| Copromotors: | dr. J. Pillay, dr. J. (Jill) Moser |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Medische Wetenschappen / UMCG |
Extracellulaire matrix bij acuut respiratoir distresssyndroom
Acuut Respiratoir Distress Syndroom (ARDS) is een levensbedreigende aandoening die wordt gekenmerkt door een acuut begin van hypoxemisch respiratoir falen, vaak veroorzaakt door een uitgebreide ontsteking in de long.
Diffuse alveolaire schade (DAD), een vroeg histologisch kenmerk van ARDS, kan mogelijk leiden tot longfibrose, wat wordt gekenmerkt door significante structurele veranderingen in het longinterstitium. De extracellulaire matrix (ECM), het dynamische raamwerk dat structurele ondersteuning biedt aan weefsels, ondergaat veranderingen tijdens ARDS. Echter, gedetailleerde en uitgebreide kennis over het optreden van deze veranderingen en welke specifieke ECM-componenten betrokken zijn tijdens de progressie van ARDS, blijft beperkt. Daarom was het doel van dit proefschrift van Yiwen Fan om de kenmerken van ECM-remodellering bij systemische ontsteking en ARDS te onderzoeken, en om de impact van een veranderde ECM-omgeving op ontsteking te verkennen.
Er zijn verhoogde circulerende biomarkers van ECM-aanmaak en -afbraak bij systemische ontsteking, en veranderingen in de ECM-samenstelling in longweefsel van ARDS-patiënten waargenomen. Om de impact van een veranderde ECM op immuunreacties verder te beoordelen, is een in vitro neutrofiel-ECM-model met behulp van ECM gegenereerd door longfibroblasten ontwikkeld. ECM gegenereerd in aanwezigheid van een pro-inflammatoire, maar niet een pro-fibrotische, stimulus leidde tot een verhoogde levensvatbaarheid van neutrofielen. Deze resultaten suggereerden dat veranderde ECM-omgevingen verschillende neutrofielreacties kunnen induceren, wat resulteert in verschillende immuunconsequenties.
Dit werk onthult een bidirectionele relatie waarbij ontsteking ECM-remodellering triggert, en geremodelleerde ECM ontstekingsprocessen beïnvloedt, wat de weg opent om de mogelijke rollen van ECM en remodelleringsprocessen bij ARDS verder te onderzoeken.