On the course, risk factors, and treatment outcomes of Dupuytren’s disease
| Promotie: | Mw. B.A. (Bente) van den Berge |
| Wanneer: | 30 augustus 2023 |
| Aanvang: | 14:30 |
| Promotor: | prof. dr. P.M.N. (Paul) Werker |
| Copromotor: | dr. D.C. (Dieuwke) Broekstra |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Medische Wetenschappen / UMCG |
Over het verloop, risicofactoren en behandeluitkomsten van de ziekte van Dupuytren
In dit proefschrift is de ziekteprogressie en de risicofactoren van de ziekte van Dupuytren onderzocht. Uit de resultaten blijkt dat een minderheid van de onderzochte patiënten na een periode van zeven jaar ziekteprogressie vertoont. Familiare belasting en het hebben van gerelateerde ziekten verhogen het risico op progressie. Handletsel is een risicofactor voor de ontwikkeling van de ziekte.
Verhoogd risico Dupuytren handarbeiders
De relatie tussen blootstelling aan handenarbeid en Dupuytren onderzochten we in een grootschalige cohortstudie, waarin een verhoogd risico op Dupuytren bij handarbeiders werd aangetoond.
Uitkomsten drie meest voorkomende behandelingen
Daarnaast hebben we de uitkomsten van de drie meest voorkomende behandelingen van Dupuytren onderzocht: percutane naaldfasciotomie, injecties met collagenase clostridium histolyticum en beperkte fasciëctomie. Deze behandelingen lieten vergelijkbare correcties van contracturen (dwangstand van de spieren) zien.
Injecties met collagenase clostridium histolyticum resulteerde in meer milde complicaties dan de andere behandelingen. Beperkte fasciëctomie had het laagste recidiefrisico tot vijf jaar na behandeling. Het risico op herbehandeling op de lange termijn bleek hoger te zijn na percutane naaldfasciotomie dan na beperkte fasciëctomie. Desondanks leek percutane naaldfasciotomie geschikt om herhaaldelijk toe te passen, aangezien er sprake was van een consistente effectiviteit van correcties na meerdere opeenvolgende behandelingen.
Patiënten monitoren op afstand
Tenslotte onderzochten we de voorspellende waarde van handfunctievragenlijsten op een toekomstige behandeling voor Dupuytren. Handfunctiescores die ongeveer een jaar voor de behandeling werden gemeten, bleken voorspellend te zijn voor behandeling. Hieruit blijkt we in de toekomst vragenlijsten zouden kunnen gebruiken om patiënten op afstand te monitoren.
Deze bevindingen kunnen bijdragen aan het optimaliseren van de behandeling van de ziekte en het verbeteren van (geïndividualiseerde) patiëntenzorg.