Unfolding the early Universe with JWST

Het vroege universum bestuderen met JWST

Hoe vormden en evolueerden sterrenstelsels zich tot de structuren die we zien in het Lokale Universum? Het beantwoorden van deze vraag is een van de belangrijkste doelen in de moderne astronomie. Om het Universum te begrijpen zoals we het vandaag de dag waarnemen, is het noodzakelijk om de oorsprong en evolutie ervan door de kosmische tijd heen te onderzoeken.

In zijn proefschrift maakte Pierluigi Rinaldi gebruik van ruimtetelescopen om te bestuderen hoe sterrenstelsels zich door de kosmische tijd heen hebben ontwikkeld. Hij laat zien dat starburst-sterrenstelsels een belangrijke rol speelden bij het samenstellen van de sterrenmassa in het vroege Universum. Ook toont hij aan hoe sterrenstelsels met een lage sterrenmassa zich bij voorkeur ontwikkelen via episoden van heftige stervorming, terwijl massieve sterrenstelsels hun sterrenmassa opbouwen door seculaire processen, al een miljard jaar na de Oerknal. 

Verder behandelt Rinaldi hoe de James Webb Space Telescope (JWST) onze kijk op het vroege Universum radicaal heeft veranderd, wat een ongeëvenaarde studie van de Epoch of Reionization mogelijk heeft gemaakt. Hij laat zien dat jonge, lage-sterrenmassa-sterrenstelsels die gewelddadige episoden van stervorming ondergaan waarschijnlijk de primaire drijvende krachten waren achter de Kosmische Reionisatie. Voortbouwend daarop concludeert hij dat sterrenstelsels met bursty stervorming een grotere bijdrage leverden aan dit proces. 

Tenslotte presenteert Rinaldi de ontdekking van de eerste NIRCam-dark bron en onderzoekt hij de mogelijke aard van dit exotische object. Ook presenteert hij een uniek MIRI extreem rood object, en bespreekt de potentiële verklaringen voor zijn aard. 

Pierluigi Rinaldi voerde zijn onderzoek uit bij het Kapteyn Institute for Astronomy. Hij vervolgt zijn loopbaan als postdoc bij de University of Arizona. 

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/5a6b3d2e-d0ff-4352-b952-a011dbbadc4b