New insights and predictions on high-redshift galaxies from wide-area infrared surveys

Sterrenstelsels uit het vroege universum

Hoe zien sterrenstelsels eruit die kort na de oerknal zijn ontstaan? Zijn ze net zo massief als de Melkweg vandaag de dag is? Bevatten ze al oude sterrenpopulaties en galactisch stof? Sophie van Mierlo gebruikte grootschalige infraroodwaarnemingen om de aanwezigheid en fysische eigenschappen van sterrenstelsels miljarden lichtjaren ver weg te onderzoeken. 

Van Mierlo simuleerde gegevens voor de nieuwe Euclid ruimtetelescoop om te beoordelen hoe goed diens vermogen is om sterrenstelsels in het vroege universum te identificeren, en hoe dataset vervuiling door minder verre sterrenstelsels met vergelijkbare observationele eigenschappen kan worden verminderd. 

Ook bestudeerde ze een bijzonder massief sterrenstelsel in het vroege heelal met verschillende model-fitting algoritmes om de effecten van modelaannames op de stellaire massa metingen te kwantificeren. Ze onderzocht een set infrarood sterrenstelsels die niet gedetecteerd zijn op optische golflengten met diepe, hoogwaardige beelden van de James Webb Space Telescope om hun fysische eigenschappen en Halpha emissie te bestuderen. En ze bestudeerde een speciale populatie van sterrenstelsels die zijn waargenomen op submillimeter golflengtes in de context van vergelijkbare infrarood sterrenstelsels die ongezien zijn op zulke lange golflengtes.

Samenvattend wijst Van Mierlo aan hoe synergieën tussen bestaande en toekomstige infraroodfaciliteiten de statistieken over deze interessante stelsels aanzienlijk zullen vergroten.

Sophie van Mierlo voerde haar promotieonderzoek uit bij het Kapteyn Instituut voor sterrenkunde, met financiering van het European Research Council. 

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/9614fcc0-9671-45e3-b5be-eff191e353b8