Diagnostic management of maxillofacial trauma patients: clinical considerations and radiological advancements

Diagnostisch beslisvorming van patiënten met trauma van het aangezicht: klinische overwegingen en radiologische ontwikkelingen

Trauma van het aangezicht is een veelvoorkomende reden voor het bezoeken van de afdeling spoedeisende hulp van een ziekenhuis. Letsel van het aangezicht wordt veelal onderverdeeld in letsel van het middengezicht en de onderkaak. De meest voorkomende oorzaken van aangezichtsletsel zijn de algemene dagelijkse bezigheden, sport, geweld en verkeersongevallen. De anatomie van het hoofd is ingewikkeld, waardoor het voor artsen moeilijk kan zijn om zonder hulp van röntgenonderzoek te beoordelen of er breuken in het aangezicht aanwezig zijn.

Het vroegtijdig ontdekken van breuken van het aangezicht is belangrijk voor het starten van de juiste behandeling om hiermee de functie en het uiterlijk van het aangezicht zo goed mogelijk te herstellen. Rozema richt zich in het eerste deel van zijn proefschrift op de voorspellende waarde van het lichamelijk onderzoek voor fracturen van het middengezicht of de onderkaak. Hierbij is met CT-scans beoordeeld of een breuk die de arts vermoedde ook werkelijk aanwezig was. Uit zijn proefschrift blijkt dat een eenvoudige beslisregel op basis van het lichamelijk onderzoek bij een groot deel van de patiënten een breuk kan uitsluiten en dat daarmee het aantal CT-scans omlaag gebracht kan worden. Tevens kan met behulp van een beslisregel een veilige inschatting gemaakt worden welke patiënten geen behandeling behoeven. In het tweede deel van zijn proefschrift richt Rozema zich op het reduceren van stralingsbelasting voor patiënten die een CT-scan nodig hebben van het aangezicht. Het toepassen van zogenaamde iteratieve reconstructietechnieken en kunstmatige intelligentie algoritmes blijkt in staat om de beeldkwaliteit van CT-scans evident te verbeteren. Bovendien zijn de algoritmes in staat om de stralingsdosis te reduceren terwijl de beeldkwaliteit behouden blijft.

Zowel het toepassen van de klinische beslisregel als de nieuwe reconstructietechnieken voor de CT-beelden dragen bij aan het reduceren van onnodige CT-scans en minimaliseren van de stralingsdosis wanneer deze toch nodig blijkt.

CV Romke Rozema

Romke Rozema (1991) studeerde Medische Beeldvormende en Radiotherapeutische Technieken (MBRT) aan de Hanzehogeschool Groningen en Geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zijn promotieonderzoek vond plaats bij de afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie van Universitair Medisch Centrum Groningen. Tijdens deze periode was hij tevens werkzaam als radiodiagnostisch laborant bij het Nij Smellinghe ziekenhuis Drachten. Momenteel is Rozema arts-assistent Chirurgie bij het Martini ziekenhuis Groningen. De titel van zijn proefschrift luidt: Diagnostic management of maxillofacial trauma patients: clinical considerations and radiological advancements.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/8ef44a21-1b9e-4ca2-ad41-1f5bf37f757e