Understanding mobility inequality

Mobiliteitsongelijkheid in Jakarta en Kuala Lumpur

In de snel verstedelijkende grote steden in Zuidoost-Azië is de toegang tot essentiële sociaaleconomische voorzieningen zoals banen, onderwijs en gezondheidszorg oneerlijk verdeeld over verschillende inkomensgroepen en geslachten. In gebieden waar lopen wordt geassocieerd met een lage sociaaleconomische status worden mensen met geen of beperkte toegang tot gemotoriseerde privévoertuigen (de zogenoemde ‘gedwongen voetgangers’) gemarginaliseerd in een samenleving die is gericht op autoverkeer.

Isti Hidayati biedt in haar proefschrift sociaal-ruimtelijke inzichten in mobiliteitsongelijkheid, na onderzoek van empirische casussen in Jakarta en Kuala Lumpur, als typische voorbeelden van grote steden in Zuidoost-Azië. Zij gebruikte een combinatie van kwalitatieve en kwantitatieve methoden om zowel de sociale als de ruimtelijke dimensie van mobiliteit te onderzoeken. Haar bevindingen bevestigen hoe mobiliteitsongelijkheid zich uit in dagelijkse reisbewegingen. Sociale praktijken en ruimtelijke configuraties zijn van invloed op hoe mobiliteitsongelijkheid zich in Jakarta en Kuala Lumpur manifesteert in de vorm van marginalisering van voetgangers en de afhankelijkheid van privévoertuigen. Dat gebeurt zowel op stads- als op wijkniveau, maar het mechanisme van sociaal-ruimtelijke wisselwerking is afhankelijk van de culturele en geografische context.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/2df0e6c9-3afb-4e64-be16-d7be293b9178