Exercise in patients with Tetralogy of Fallot: a tribute to the heart, lungs and muscles
| Promotie: | Mw. G. (Graziëlla) Eshuis |
| Wanneer: | 21 februari 2024 |
| Aanvang: | 16:15 |
| Promotors: | prof. dr. R.M.F. (Rolf) Berger, J.L. (Hans) Hillege |
| Copromotor: | dr. H. (Hiske) van Duinen |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Medische Wetenschappen / UMCG |
Bewegen bij patiënten met tetralogie van Fallot: een eerbetoon aan het hart, de longen en de spieren
Inspanningscapaciteit wordt gebruikt om hartfunctie te evalueren. Patiënten met een Tetralogie van Fallot hebben een aangeboren hartafwijking die bestaat uit een ventrikelseptum defect, overrijdende aorta, pulmonaalklepstenose en rechterkamerhypertrofie. Deze patiënten ondergaan een hersteloperatie, echter zijn hun harten niet volledig normaal. Bij volwassenen patiënten wordt inspanningsbeperking beschreven. Dit proefschrift van Graziëlla Eshuis focust op de vraag of deze inspanningsbeperking reeds op de jonge leeftijd ontstaat.
In de kinderjaren neemt de inspanningscapaciteit onder invloed van groei- en ontwikkeling toe tot de leeftijd van 25-30 jaar, waarna het afneemt. Inspanningscapaciteit is afhankelijk van spiermassa en kracht, zuurstoftransportcapaciteit van het hart en vaatsysteem en zuurstof en koolstofdioxide uitwisseling door de longen. Kinderen met Tetralogie van Fallot hebben een inspanningscapaciteit van 70-80% ten opzichte van gezonde kinderen. De effecten van de abnormale situatie op het hart manifesteren zich al op jonge leeftijd. Tegelijkertijd is de spierkracht van deze kinderen verminderd ten opzichte van gezonde kinderen, hoewel grove motoriek en behendigheid bijna normaal ontwikkeld zijn. De gemiddelde longfunctie is verminderd en milde longrestrictie komt frequent voor bij kinderen met Tetralogie van Fallot. Er zijn verschillende factoren die kunnen bijdragen aan de verminderde spierkracht en longfunctie; zowel de abnormale preoperatieve situatie, als de impact van operatie(s) en ziekenhuisopname(s) op jonge leeftijd kunnen een rol spelen in een vertraagde neurologische ontwikkeling. Weinig fysieke activiteit, mogelijk verklaard door het opgroeien in een beschermde omgeving, beïnvloedt neurologische ontwikkeling, spierontwikkeling, longfunctie, inspanningscapaciteit en kwaliteit van leven.
Individueel afgestemde behandeling inclusief lifestyle adviezen is essentieel om de levens van patiënten met hartafwijkingen te verder verbeteren.