Oratie dhr. prof.dr. S. Verhulst: Evolutie van veroudering en levensduur – Eind goed, al goed?

Als de ontwikkeling van de afgelopen tientallen jaren zich voortzet, zullen kinderen die begin deze eeuw zijn geboren gemiddeld meer dan 100 jaar oud worden, zo is de verwachting van vooraanstaande demografen. Recent onderzoek laat echter zien dat deze schatting te optimistisch is, in elk geval voor een deel van de bevolking. Levensduur zou beperkt kunnen worden door telomeren, structuren aan de uiteinden van chromosomen. Telomeren worden korter met toenemende leeftijd en er lijkt een kritische grens te zijn aan de telomeerlengte waarbij leven mogelijk is.

Op dit moment leeft slechts een klein deel van de bevolking lang genoeg om die kritische grens te bereiken: 20-30% van de bevolking zal die grens bereiken voordat ze 100 jaar is. Daar zullen meer mannen bij zijn dan vrouwen, omdat mannen kortere telomeren hebben. De onderzoeksgroep van prof.dr Simon Verhulst richt zich op het begrijpen van oorzaken van variatie in levensduur, met speciale aandacht voor telomeren en de langetermijneffecten van de vroege ontwikkeling. Onderwerp van onderzoek zijn mensen maar vooral ook vogels, vrij levend en in gevangenschap.

Meer informatie

• Literatuur: T. Steenstrup et al. (waaronder S. Verhulst) 2017. Telomeres and the natural lifespan limit in humans. Aging 9: 1130–1140.
• Oratie: dhr. prof.dr. S. Verhulst
• Titel: Evolutie van veroudering en levensduur – Eind goed, al goed?
• Leeropdracht: Evolutionaire biologie van veroudering
• Faculteit: Science and Engineering